Zeynep Dilara Akyürek / Milliyet.com.tr – 7 Ekim 2023’te Gazze’de başlayan savaş bugüne kadar çocuk, bayan, sivil demeden binlerce insanı hayattan kopardı. Evlerin, çocuk parklarının ve hatta hastanelerin bile füzelerin maksadı olduğu savaş, artık Gazze topraklarındaki Filistinlilerin gözyaşlarını dünyanın gündemine taşıyor. Lakin savaş kurallarının bile yok sayıldığı, bir ‘vaat’ uğruna taş üstünde taş kalmayana dek devam ettirilen savaşın yeni adresi ise Lübnan oldu. Lübnan’daki davet aygıtlarının patlatılmasıyla başlayan sürecin sonrası Türkiye’ye uzanır mı? Zira maksat, tıpkı İsrail bayrağındaki 2 mavi çizginin tabir ettiği üzere Nil ve Fırat ortasında. Pekala, bugün yaşanan vahşetin ve ilerleyen günlerde daha geniş bir alana yayılabilme ihtimali olduğu söz edilen savaşın kaynağı ne? Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın geçtiğimiz günlerde bahsettiği üzere Siyonist Netanyahu hükümetinin planları Türkiye’yi de kapsıyor mu? Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Özcan Güngör, mevzuya ait tüm merak edilenleri Milliyet.com.tr’ye anlattı.
İsrail’in Kudüs kentindeki Tapınak Zirvesi’ndeki Batı Duvarı ve Kubbet’üs-Sahra
KUDÜS KADAR KIYMETLİ ÖTEKİ KENT URFA
Günümüzde uğruna binlerce Filistinli sivilin öldürüldüğü ‘vadedilmiş topraklar’ emelini, tüm Museviler benimsemiyor. Brooklyn bölgesi cemaati hahamlarından Chim Lefkowits de bu bahis için “Gerçek Yahudilik ile Siyonist ideoloji asla bir ortaya gelemez” diyordu. Zira Siyonizm, ‘Tarihî İsrail Toprakları’ olarak tanımlanan topraklarda bir Yahudi devletinin asırlar sonra tekrar kurulmasını destekleyen, savunan ve Yahudi milliyetçiliğini temel alan ideolojik fikir hareketi. Ek olarak Yahudilik ‘kendilerine vadedilen topraklarda’ bile olsa dini kurallara uyarak yaşamayı gerektiriyor ve Yahudilikte ‘insan öldürmek’ yasak. Siyonist Museviler ise ‘Am Hasagula’ diye isimlendirdikleri bir üstünlük anlayışına sahip. Hasgulaların bu anlayışının kaynağı ise kendilerini Hz. İbrahim’in soyu olarak tanımlamalarından geçiyor ve onların ideolojik haritasına da ‘Arz-ı Mev’ud’ deniyor. Arz-ı Mev’ud’a nazaran en az Kudüs kadar değerli öbür kent ise Türkiye’de yer alıyor. Urfa, özellikle Harran neredeyse Kudüs’ten bile değerli. O denli ki bugün Urfa’dan İsrail’e giden Yahudilere “Urfalis” deniliyor. Tora’da geçen Arz-ı Mev’ud’a nazaran bu topraklarda işlenen bütün günahlar affedileceği için bu topraklar elde edilene kadar her türlü zulüm ve hile yasal görülüyor. Ayrıyeten bu inanışta Museviler öldükten sonra toplanacakları toprak ise Hz. İbrahim’in hicret ederek ayrıldığı belde olan Harran. Prof. Dr. Özcan Güngör de bu mevzuyla ilgili şöyle konuştu:
“Yahudi kutsal kitaplarında (Tevrat/Torah/Tora) Vadedilmiş Topraklar kavramı, İbrahim’e ve onun soyundan gelenlere (İshak ve Yakup’un soyuna) İlah tarafından verilen bir vaat olarak yer alır. Yahudilikte bu topraklar, İbrahim ile yapılan ahdin bir kesimidir ve İshak soyunun hak sahibi olduğu kabul edilir. Fakat Yahudi kutsal metinlerinde bile bu vaadin kimler tarafından sahiplenileceği ve hangi sonların geçerli olduğu konusunda kimi belirsizlikler var. İbrahim’e vadedilmişse O’nun soyundan olan İsmail’in burada hakkı yok mudur? Yaratılış kitabında sonlar Mısır Irmağı’ndan Fırat Nehri’ne kadar geniş bir alan olarak tanımlanırken, Sayılar kitabında bu hudutlar daraltılarak Kenan Diyarı’na has bir formda belirtilir. Bu durum, Yahudi kutsal metinleri ortasında dahi sonlar konusunda bir tutarsızlık olduğunu gösterir. Yahudi geleneğinde, Vadedilmiş Toprakların elde edilme kuralları vardır. Örneğin, Yahudi halkının Tanrı’nın buyruklarına uyması gerektiği, aksi halde bu toprakların ellerinden alınabileceği vurgulanır. Bu, Yahudi halkının günah işlemesi durumunda vadedilmiş topraklara sahip olma hakkını kaybedeceği manasına gelir ve bu görüş Yahudi teolojisinde bir tartışma mevzusudur. Kur’an’da Vadedilmiş Topraklar (Arz-ı Mev’ud) terimi açıkça geçmez. Bunun yerine İsra Suresi’nde Kudüs ve etrafı ‘mukaddes belde’ olarak tanımlanır. Yahudi kutsal metinlerinde hudutları belli bir coğrafya olarak tanımlanan bu topraklar, Kur’an’da manevi bir nitelik kazanır ve bu toprakların kimlerin denetiminde olacağı, onların dini bağlılıklarına nazaran değişir.”
KUR’AN-I KERİM’DE ‘VADEDİLMİŞ TOPRAKLAR’ DETAYI
‘Vadedilmiş topraklar’ yalnızca Yahudilik’in kutsal kitabında ve metinlerinde geçen bir tabir değil. Hristiyanların kutsal kitabı İncil ve Müslümanların kutsal kitabı Kur’an-ı Kerim’de de vadedilmiş topraklarla ilgili kısımlar yer alıyor. Ancak burada sorulması gereken soru, kutsal kitaplarda yazanlar Musevilerin dindaşları dışındakileri ‘goyim’ yani ‘insanımsı varlıklar’ olarak isimlendirdiği insanları öldürmesini haklı çıkarıyor mu? Kur’an- Kerim’in Maide, Araf ve Bakara müddetlerinde geçen ve Musevilere makul bir toprağın vadedildiğini ima eden sözleri, Prof. Dr. Özcan Güngör tek tek anlattı:
“Maide Müddeti, 5:20-21: Bu ayetlerde Hz. Musa, İsrailoğulları’na İlah tarafından onlara vaat edilen bir topraktan bahseder: “Musa kavmine dedi ki: Ey kavmim! Allah’ın size olan nimetini hatırlayın. İçinizden peygamberler çıkardı, sizi hükümdarlar kıldı ve âlemlerde hiçbir kimseye vermediğini size verdi. Ey kavmim! Allah’ın sizin için yazdığı kutsal toprağa girin ve ardınıza dönmeyin. Yoksa kaybedenlerden olursunuz.” Burada ‘mukaddes toprak’ tabiri geçer. Yani Hz. Musa’nın İsrailoğulları’na Tanrı’nın kendilerine yazdığı bir toprağa girmelerini emrettiği görülür. Lakin bu toprağın hangi sonları içerdiği yahut günümüz coğrafyasında tam olarak hangi bölgeyi kapsadığı belirtilmiyor. İslam yorumlarında bu bölge ekseriyetle Filistin yahut Kenan Diyarı olarak tanımlanır ve Kudüs ile etrafını içerdiği kabul edilir.
Araf Mühleti, 7:137: Bu ayet İsrailoğulları’nın zulme uğradıktan sonra mübarek kılınan topraklara mirasçı kılındıklarını anlatır. “Zayıf bırakılan o kavmi, içinde rahmetler yarattığımız topraklara mirasçı kıldık. Rabbinin İsrailoğulları hakkındaki hoş kelamı, sabretmeleri hasebiyle büsbütün yerine geldi ve Firavun ile kavminin yapmakta olduklarını ve yükselttiklerini yıktık.” Burada Tanrı’nın İsrailoğulları’na ‘bereketli kılınan toprakları’ miras olarak verdiğini söyleniyor. Bereketli kılınan toprakların neresi olduğu konusunda farklı görüşler mevcut. Kimi tefsirciler bu toprakların Kenan Diyarı olduğunu, bazıları ise Filistin, Suriye ve Ürdün’ü kapsayan geniş bir alanı söz ettiğini söyler.”
‘YAHUDİLERE KAİDELİ OLARAK VERİLMİŞTİR’
Prof. Dr. Özcan Güngör, Kur’an-ı Kerim’in ayetlerindeki ‘vadedilmiş topraklar’ tabirlerinin yorumunu Bakara Suresi’nden örnekler vererek anlatmaya devam etti:
“Bakara Mühleti, 2:58-59: Bu ayette de İsrailoğulları’na muhakkak bir kente girmeleri ve Tanrı’nın buyruklarına uymaları istenir. “Hani bir vakitler, ‘Şu kente girin, orada dilediğiniz üzere bol bol yeyin, kapısından secde ederek girin ve ‘bağışla bizi’ deyin ki, biz de kusurlarınızı bağışlayalım. Düzgünlük edenlere (ödüllerini) daha da artıracağız’ dedik.” Bu kentle kasdedilen yerin Kudüs yahut Eriha (Jericho) olduğu yorumu yapılır. Burada Kur’an-ı Keriö, vadedilmiş toprakları belli bir kent üzerinden tanımlar ve İsrailoğulları’na bu kente girdiklerinde nasıl davranmaları gerektiğini anlatır. Ancak ayetin devamında, İsrailoğulları’nın bu buyruklara uymadığı ve cezalandırıldıkları da belirtilir. Kur’an’daki en kıymetli farklılık, vadedilmiş toprakların Musevilere yalnızca ‘şartlı’ olarak verilmiş olmasıdır. İslam teolojisine nazaran bu toprakların sahibi olmanın koşulu, Allah’ın buyruklarına uymak ve gerçek yolda kalmaktır. Hasebiyle Musevilerin bu vaatleri kaybetme riski her vakit vardır.
Bakara Mühleti, 2:124: “Hani Rabbi İbrahim’i birtakım buyruklarla denemişti; o da onları büsbütün yerine getirmişti. (Bunun üzerine Allah) ‘Ben seni insanlara imam yapacağım’ demişti. İbrahim, ‘Zürriyetimden de (imamlar yap)’ dedi. Allah, ‘Benim ahdim zalimlere erişmez’ dedi.” Bu ayet, İbrahim’e verilen ahdin yalnızca adil olanlara ilişkin olduğunu, yani Tanrı’nın yolundan sapanların bu vaatlerden yararlanamayacağını gösterir. Hasebiyle vadedilmiş topraklar yalnızca belli dini ve ahlaki şartları yerine getirenlere vaat edilmiştir. Yahudi kutsal metinlerinde sonları makul bir coğrafya olarak tanımlanan bu topraklar, Kur’an’da manevi bir nitelik kazanır.”
TOPRAK İSTEYEN THEODOR HERZL’E TOKAT ÜZERE CEVAP
Bugün binlerce Filistinlinin bir gün geri dönebileceğini umarak sakladıkları mesken anahtarları, bölge için hüzünlü bir sembol haline geldi. Ancak bundan 123 yıl evvel, 17 Mayıs 1901’de Kudüs topraklarını da içine alacak bir Yahudi diyarı kurulması için Theodor Herzl, Osmanlı topraklarında bir adım atmıştı. Ancak Herzl’ın aldığı ‘tokat’ üzere yanıt, onun bu fikirlerinden vazgeçmesine yetmemişti. Legal ya da gayrimeşru yollarla kadim topraklarda elbette bir ‘Yahudi Devleti’ kurulacaktı. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, 1 Ekim’deki Meclis’in yeni devir açılışında yaptığı konuşmasında İsrail idaresini işaret ederek, “İsrail saldırganlığı Türkiye’yi de içine almaktadır” demişti. Çünkü vadedilen toprakların sonu Türkiye’den geçiyordu!
Siyonist başkan Theodor Herzl’ın birinci maksadı, Filistin’e uzanmaktı. Herzl, Almanca yazdığı günlüklerinde anlattığına nazaran, Avrupalı güçlü Musevilerin ‘20 milyon sterlin’ olarak iddia ettikleri Osmanlı’nın dış borcunu ödeyeceklerdi. Karşılığında ise Osmanlı tarafından göç etmelerine müsaade verilecek ve Filistin topraklarında kendilerine yurt kurabileceklerdi. Siyonistler tarafından 1901 yılında Sultan II. Abdülhamid’e götürülen bu teklifin yanıtı, Museviler için büyük bir hayal kırıklığına sebep oldu: “Ben bir karış dahi toprak satamam. Çünkü o bana değil, halkıma aittir. Onlar, bu İmparatorluğu kurup kanlarıyla mahsuldar kıldılar. Onu, bizden koparılmadan evvel üzerini kanımızla bir kez daha kaplamayı biliriz.” Theodor Herzl de hatıratında Sultan Abdülhamid’in, “Dindaşlarımızın mevt fermanını bu göçlerin önünü açarak imzalamam asla mümkün değildir” yanıtını verdiğini yazmıştı. Yani bugün Filistin topraklarında yaşanan işgal hareketi, Sultan Abdülhamid tarafından öngörülmüştü. Herzl’den sonra emsal bir diyalog, Selanik Musevilerinden olan milletvekili Emanuel Karasu ile Sultan Abdülhamid ortasında geçti. Karasu, Sultan’ın huzuruna çıkarak, Filistin’de Museviler için toprak satın almak istemişti. Fakat Karasu, kelamını bitiremeden “Defol, ey sefil!” karşılığını almıştı.
Prof. Dr. Özcan Güngör, Siyonist Musevilerin maksadında Türkiye’nin de olup olmadığına dair yorumunu 11 Ekim’i de işaret ederek kelamlarını şöyle sonlandırdı:
“11 Ekim 2024 Yom Kippur Bayramı’dır. Yom Kippur (Kefaret Günü), Yahudi takvimindeki en kutsal günlerden biridir ve temel emeli İlah ile insan ortasında arınma ve bağışlanma sağlamaktır. Yom Kippur’da, Tevrat’taki kadim ritüellere dayanan lakin günümüzde sembolik olarak devam ettirilen ibadetler gerçekleştirilir. Bu ritüeller ortasında, tarihi olarak, bir keçi yahut kuzu kurban edilmesi yer alır. Çağdaş vakitlerde insanın içinde ‘Hayvan yerine Filistinlileri kurban ediyorlar’ hissi uyanıyor. Bu yüzden bu tarihe dikkat edilmesi gerek. Siyonist İsrail devleti sembolleri ve özel günleri her vakit sevmiş, bu günlerde plan yapmıştır. Siyonist ideolojilere nazaran genişletilmiş vadedilmiş topraklar haritasında Türkiye’nin güneydoğusu, Kilikya Bölgesi, Van Gölü, Gaziantep, Kahramanmaraş, Osmaniye ve Kıbrıs üzere bölgeler de bu sonlar içinde kabul edilmektedir. Buna nazaran bilhassa Van Gölü ve Kıbrıs bu haritalarda yer alırken, Erzurum’un çok az bir kısmı da bu haritalara dahildir.”